18 juli 2016
Een datum die voor altijd in mijn geheugen zal gegrift zijn, en die is jammer genoeg ook de verjaardag van mijn schoonzus Aurelie...
... en daarom ook dat we die dag met "de kliek" in Oostende zaten, als verrassing voor Aurelie haar verjaardag.
Het zou echt een topdag worden! Prachtig weer, fijne vrienden, Aurelie die helemaal verrast was, Noé was erbij en die genoot, we waren net enkele dagen geleden te weten gekomen dat we in verwachting waren van ons tweede kindje, en we zaten gezellig in Q Beach House te genieten van een lekker drankje...
Ik wist natuurlijk dat mama en papa naar de oncoloog in Hasselt moesten, op controle. Maar als je begint aan zo'n dag sta je er eigenlijk niet bij stil dat dat ook wel eens op slecht nieuws zou kunnen uit draaien...
... tot het bewuste telefoontje niet komt, en je zelf moet bellen om te horen hoe het was.
En dan hoor je aan de andere kant van de lijn een gebroken, huilende stem die verteld dat er uitzaaiingen zijn in lever, longen en buikwand en ze volgende week al moet starten met de zwaarste chemo.
En dan besef je echt wel dat je te maken hebt met het "kankermonster" en niet zo maar "een gezwelletje wat daar zit en weg moet".
En toch hadden we het toen ook nooit voor mogelijk gehouden dat we een dik jaar nadien al afscheid moesten nemen van mama...
Tja... Mama heeft het ook altijd allemaal geminimaliseerd, er nooit echt gebabbeld, en eerlijk geweest over hoe het nu eigenlijk echt zat.
En je staat daar dan met blote voeten in het warme zand, in de hete zon... zo'n topdag...
Dus automatisch denk je ook aan de "positieve verhalen". Aan de mensen die moedig de strijd aan gaan en het gevecht uiteindelijk winnen. En je gaat er van uit dat dat bij mama ook wel zo zal lopen...
18 juli 2016 ...
... voor mij de start van mama haar moedige gevecht.
