20 februari 2018

Vandaag wordt Mil al 1 jaar! 

Het jaar is omgevlogen, dat is altijd wel zo bij een tweede kindje zeggen ze, maar ik heb dat gevoel nog meer precies door wat er allemaal gebeurd is in het afgelopen jaar... 

Ik heb precies zoveel gemist van Mil zijn eerste jaar, er is precies ook een stuk dat in mijn geheugen is "gewist". 

Het begon allemaal al met een bevalling die opeens snel daar was, zie een eerder geschreven blogbericht :) En, het is allemaal precies net zo snel blijven gaan als de bevalling zelf. 

Het grootste deel van Mil zijn eerste jaar heb ik eigenlijk me eigenlijk vooral met mama en alle zorgen en dergelijke rond haar bezig gehouden. Vooral de maanden juni, juli en augustus heb ik eigenlijk mijn gezin "wat aan de kant" geschoven om me in te zetten voor mama. 

Ergens doet het wel pijn dat ik daardoor zoveel van Mil zijn eerste jaar heb gemist, en dat ik er niet zo voor hem ben geweest zoals ik er toen voor Noé ben geweest... Maar toch zou ik het allemaal niet anders doen! Mama is er altijd voor me geweest, dat is wel het minste dat ik kon terug doen voor haar en anders zou ik mezelf ook verwijten dat ik in haar laatste maanden te weinig tijd met haar zou hebben doorgebracht, en dat zou me nog veel meer pijn doen achteraf... 

De balans Nele-Mil heeft wat in het schaaltje gelegd bij de balans Nele-mama, en zo is er toch ergens een evenwicht denk ik dan maar... 

En daarom wil ik dat jaar ook niet bestempelen als een jaar om snel te vergeten, want 1 van de mooiste momenten en mijn grootste schatten is geboren en al zo'n flinke kerel geworden! Waar ik uiteraard super trots op ben :)