25 december 2016

Vorig jaar vond ik dat ieder van mijn broers en partners het kerstfeestje van mama & papa prioriteit gaven aan andere kerstfeestjes op de 25e. 

Op een keer maak je namelijk zelf deel uit van grootouders met hun kinderen en kleinkinderen en verschuift het hele familiegebeuren, waardoor naar mijn idee de feestjes van de overgrootouders minder belangrijk zijn. Niet dat ze niets betekenen, helemaal niet! Maar het is gewoon allemaal anders en veranderd... 

Mijn broers hadden die dag nog andere feestjes op de planning staan. Maar, ik vond dus dat ze daar maar moesten na gaan, of eerder vertrekken, waardoor we dus op ons feestje allemaal samen zouden zijn en konden genieten van kerstmenu en cadeau's. 

Achteraf gezien heb ik het diep van binnen ook wel aangevoeld dat het wel eens de laatste kerst zou kunnen worden met mama erbij. Ik heb dat toen ook letterlijk nog uitgesproken, en ben ook wel "blij" dat ik er toen ook bijna ruzie voor heb gemaakt. Want het was ook effectief de laatste kerst met mama. 

Gehuild heb ik toen we naar huis reden van dat feestje! Wederom dat aanvoelen zeker... Maar ook de ontlading na een fijn feestje waar ik zelf het meeste aan heb voorbereid. Kerstmenu regelen en halen. Buiten onze eigen cadeau's, ook die van mama en papa halen. Tafel klaar zetten, ... terwijl ik hoogzwanger was. Maar het feestje was perfect en ik had het nooit anders gedaan. Ik denk er met blijdschap aan terug, maar ook met heel veel pijn in mijn hart. Doordat het het laatste feestje samen was, maar ook doordat ze eigenlijk niet meer ten volle heeft kunnen genieten. Zowel fysiek en mentaal had de ziekte er toen al stevig in gehakt. Ze was toen al niet meer wie ze echt was, en zat bovendien nog middenin de chemokuren. Ze kon er zich ook niet meer met volle aandacht bij houden, en voor haar was het ook erg om "haar" kerstfeest uit handen te geven en er zelf niks meer aan kunnen helpen. Ze had ook heel veel rust nodig, en is dan ook namiddag gaan rusten, en ze wilde zo graag een lang gezellig feest, maar ze kon het gewoon niet aan... Maar het was goed zoals het was, het was een zalig kerstfeest... En mama, en wij allemaal hebben er van genoten. 

En dit jaar, ben ik ook huilend naar huis gereden...