Els
Els is papa zijn nieuwe vriendin...
Ze zorgt ervoor dat papa terug gelukkig is, en dat doet deugd! Terug een vrolijke en lachende papa, die zin heeft in het leven.
En, ze brengt ook rust in mijn hoofd. Geen zorgen meer over papa en hoe hij thuis komt in een leeg huis, of die "alleen achter blijft" als wij weggaan, op vakantie, of een dagje weg. Die alles alleen moet doen en onder bevriende koppels telkens alleen was.
Ik ben trots op papa! Vanaf het begin dat mama ziek werd heeft hij geleerd om zelf zijn plan te trekken, zelf koken, de was en de plas doen, papierwerk, ... en hij doet dat heel goed. Maar, hoe hij zijn plan ook kan trekken, emotioneel is hij toch altijd maar alleen. En Els kookt niet alleen lekker voor papa, maar emotioneel vult ze hem terug wat aan :)
Els is haar man ook verloren aan kanker... Daardoor hebben ze toch heel wat gemeenschappelijk en van begin af aan een goede babbel. En volgens mij, na alles wat ze hebben meegemaakt, en de leeftijd die ze hebben, begin je niet zo maar aan een nieuwe relatie. Zit wel goed dus :)
Ze hebben het goed samen en genieten ook! Papa was al niet vaak thuis, dansles, kookles, ... en nu dus nog minder. Maar dat is prima zo.
Is het snel of niet snel na de dood van mama? Dat moet papa zelf bepalen! De afgelopen jaren waren al ellendig genoeg. Het verdriet en de rouw begon al vanaf het moment dat mama ziek werd en we waren mama al veel vroeger kwijt dan pas bij haar dood.
Hoe voel ik me erbij? Het allerliefst van alles wou ik natuurlijk dat mama er nog gewoon was, en we leuke vakanties en daguitstapjes met haar erbij hadden. Maar dat kan niet, en ze komt ook nooit terug. Bovendien zal Els mama nooit vervangen, niet voor mij, maar ook niet voor papa of de broers, of de kinderen. Maar dat wilt ze ook helemaal niet, en ze mijdt het onderwerp mama ook helemaal niet.
Nja, ze brengt voor mij ook rust en helpt me ook wat in mijn eigen rouwproces... En stilaan wordt ze ook echt deel van onze familie :)